سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۶۱۶: در عشق، دل چه ناله ی مستانه می کشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در عشق، دل چه ناله ی مستانه می کشد در آتش است لاله و پیمانه می کشد گر آشنای ما نشود، جای شکوه نیست میلش به آشنایی بیگانه می کشد در هندم آن غریب که دایم چو نقش نرد زین خانه رخت خویش به آن خانه می کشد در کشور جنون ز بس آشوب و انقلاب دیوانه سنگ از کف دیوانه می کشد بیچاره مور خورده ز طول امل فریب سست است تار سبحه و او دانه می کشد عاقل ز فوت کس نشود شادمان، که مرگ همچون گدا، سری به همه خانه می کشد انجام این جهان چه تمنا کنی سلیم؟ طفل انتظار آخر افسانه می کشد سلیم تهرانی