سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۶۱۵: همنشین از گریه ی من کاشکی دامان کشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
همنشین از گریه ی من کاشکی دامان کشد خویش را بر گوشه ای چون موج ازین طوفان کشد از سموم آه، این ویرانه از بس گرم شد اشک خود را از دلم در سایه ی مژگان کشد سر اگر بر من گران باشد، ز سر وا می کنم درد دندان هرکه نتواند کشد، دندان کشد کی ز حسن سبز در ایران توان شد کامیاب هرکه را طاووس باید، رنج هندستان کشد مشکل است از هم جدایی همنشینان را سلیم ز استخوان من به آن ترکش مگر پیکان کشد سلیم تهرانی