سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۶۰۷: آهم چو جوش زد، دل ناشاد بشکند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آهم چو جوش زد، دل ناشاد بشکند چون شیشه ی حباب که از باد بشکند نزدیک شد که ناخن شوقم به بیستون بازار تیز تیشه ی فرهاد بشکند هرجا کرشمه شیوه ی تعلیم سر کند شاگرد تخته بر سر استاد بشکند این بیضه ی دو زرده که خوانندش آسمان گر دل بود، ز بیضه ی فولاد بشکند هرگاه پا شکسته شدم در قفس سلیم بالم دگر برای چه صیاد بشکند سلیم تهرانی