سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۵۷۱: سرم چو گوی به میخانه بی درنگ دود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سرم چو گوی به میخانه بی درنگ دود دلم چو گوهر غلتان به تار چنگ دود دلیرکرده ی می را ز خصم پروا نیست چو کبک مست، بط می به روی سنگ دود ز شرم وعده خلافی به عذر تند مباش که عیب بیش نمایان شود چو لنگ دود ز بیم روز و شب است این چنین شتابان عمر چو آهویی که به دنبال او پلنگ دود چو رهروی که دود در قفای خضر، سلیم سفینه ام به محیط از پی نهنگ دود سلیم تهرانی