سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۵۳۸: چون گل ز پاره ی دلم اسباب داده اند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چون گل ز پاره ی دلم اسباب داده اند چون لاله ز آتش جگرم آب داده اند خواهد بهانه از پی خون ریختن، مگر تیغ ترا ز دیده ی من آب داده اند؟ زحمت مکش که کس نتواند به جور کشت ما را که سخت جانی سیماب داده اند قطع نظر ز طاعت حق، سجده کردنی ست این طاق ابرویی که به محراب داده اند خال تو همچو حلقه ی زلف تو دلرباست این دانه را ز چشمه ی دام آب داده اند بیهوده نیست روی به صحرا اگر نهند دیوانگان که خانه به سیلاب داده اند ساحل غبار بود ز خاطر سلیم رفت تا راه ما به حلقه ی گرداب داده اند سلیم تهرانی