سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۵۰۹: کجاست عشق که آتش فروز آه شود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کجاست عشق که آتش فروز آه شود مرا به چشمه ی تحقیق، خضر راه شود هلاک مشرب آنم که پاره ی نمدی اگر ز خرقه زیاد آیدش، کلاه شود دهد به خلوت دل وعده ی وصال مرا هزار حیف، کسی نیست تا گواه شود! به رنگ اخگر کشمیر، روی خود را چند کنیم زآتش می سرخ و او سیاه شود ز خاک بر سر خود ریختن چو چاه کنان اسیر عشق به هرجا نشست، چاه شود ز بس رجوع خلایق، سلیم نزدیک است که راه خانه ی درویش، شاهراه شود سلیم تهرانی