سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۵۰۸: بهار رفته ز بس دلپذیر می آید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بهار رفته ز بس دلپذیر می آید ز بیضه مرغ چمن در صفیر می آید نسیم شاخ شکوفه پیاله نوشان را چو تحفه ای ست که از سوی پیر می آید ز بس که بیخته آید نسیم ابر بهار گمان بری که مگر از حریر می آید نشاط سیل زند شانه از دم ماهی به زلف موج که عید غدیر می آید قدح به خم زن و زود ای حریف بر سرکش که می ز شیشه به پیمانه دیر می آید شراب خوردن آن طفل، تهمت پاک است هنوز از شکرش بوی شیر می آید ز بس به باغ، سلیم از ملال دلگیرم به چشم، شاخ گلم همچو تیر می آید سلیم تهرانی