سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۴۶۴: ای به خورشید سیاهی زده از روی سفید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای به خورشید سیاهی زده از روی سفید ماه نو را ز رهت گرد بر ابروی سفید سنبلی تاب به شاخ گل نسرین زده است: خم گیسوی تو پیچیده به بازوی سفید نشود هیچ در آیینه ی روشن پنهان دل چون سنگ تو پیداست ز پهلوی سفید غیر من کز کمر نازک او بی تابم نشنیدم که برد دل ز کسی موی سفید! چه غم از تیرگی بخت، وفا گر داری خوش بود خال سیه بر طرف روی سفید عقل و هوش از من بیدل رخ او برد سلیم از کدامین چمن است این گل خوشبوی سفید؟ سلیم تهرانی