سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۴۵۵: چو شعله آن گل رویم به روی خار کشید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چو شعله آن گل رویم به روی خار کشید به جای سرمه به چشمم خط غبار کشید چه سادگی ست که خال لب تو آخر کار به گرد خویش چو هندو ز خط حصار کشید به رهروان جهان ترک آشنایی کرد ز بس که خضر به راه من انتظار کشید صبا ز حرف خزان خوش لطیفه ای انگیخت که گفت با گل و بر گوش شاخسار کشید ز شغل عشق، خلاصی ندارم ای منصور مجال کو که توانم سری به دار کشید سلیم از خط او شورش من افزون شد جنون زیاده شود چون به نوبهار کشید سلیم تهرانی