سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۳۶۷: ای نهاده حسن را برطاق از ابروی بلند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای نهاده حسن را برطاق از ابروی بلند بسته دست عالمی را با دو گیسوی بلند جذبه ی کوی خراباتم اگر گشتی رفیق چون کبوتر می زدم از کعبه یاهوی بلند گفتگوی زلف او ای دل چو خواهی سر کنی نام بردن احتیاجی نیست: هندوی بلند! بی نصیبم کرده همت از مراد روزگار در کمندم کوتهی آمد ز بازوی بلند حاصل دنیا به همت درنیامیزد سلیم می رود آب روان دشوار در جوی بلند سلیم تهرانی