سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۲۸۹: بیا که دل ز ورق حرف کینه خواهی شست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بیا که دل ز ورق حرف کینه خواهی شست سرشک بی تو ز مژگان من سیاهی شست حدیث کوثر آن لب به خضر رخصت نیست زبان اگرچه به صد آب همچو ماهی شست سرشک دیده ی پیران نشان نومیدی ست به گریه دست ز خود شمع صبحگاهی شست ز پاس رنگ حنا، دست خود نمی شویی به حیرتم که ز دنیا چگونه خواهی شست سلیم پای غباری چو در میان آید نمی توان ز دل آن را به عذرخواهی شست سلیم تهرانی