سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۲۷۲: مرا کی از سبوی می گزیر است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا کی از سبوی می گزیر است که در روز خمارم دستگیر است به نامه چون نویسم راز دل را حدیثم شعله و کاغذ حریر است دل دیوانه ای در بند دارم نفس در سینه ام زنجیر شیر است ز سودای دلم او را زیان نیست ندانم از چه زلفش شانه گیر است غنی خوشدل شود از مرگ محتاج چو میرد تشنه ای، عید غدیر است سلیم انفاس او تأثیر دارد نسیم صبح، فرزند دو پیر است سلیم تهرانی