سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۲۰۶: چو شعله گرم درآمد، چو گل به تاب نشست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چو شعله گرم درآمد، چو گل به تاب نشست چراغ باده بیارید کآفتاب نشست چو ناامید ازو گشت، دل قرار گرفت سپند سوخته چون شد ز اضطراب نشست به شمع انجمن ما نسیم محرم نیست ازان ز پرده ی فانوس در نقاب نشست به بزم باده مرو بی صحیفه ی غزلی سفینه ای بطلب تا توان به آب نشست نشست یار چو پیشت، نماز چیست سلیم نماز خویش قضا کن که آفتاب نشست سلیم تهرانی