سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۸۴: بیا که وصل تو گل را بهار دلخواه است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بیا که وصل تو گل را بهار دلخواه است چمن ز رخنه ی دیوار، چشم بر راه است به هر کجا روم از کوی او، دلم آنجاست گدا به خانه، ولی کاسه بر سر راه است مبین حقیر کسی را، که شمع در شب تار به از عصای بلند است، گرچه کوتاه است به پنجه شانه ام از تارهای موی سفید چو شانه ای ست که در کارگاه جولاه است مپرس حال مقیمان خانه ی افلاک که نان به طاق بلند است و آب در چاه است سلیم از مه نو حال آسمان پیداست نشان مرکب طفلان رکاب کوتاه است سلیم تهرانی