سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۷۹: دل رمیده ام از خنده ی تو بیزار است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل رمیده ام از خنده ی تو بیزار است به دیده موج قدح، می گزیده را مار است فزود زردی رخسارم از می گلگون که باده رنگ مرا آب زعفران زار است مسیح را نگذارد برون ز خانه ی خویش که آفتاب ز عشقت همیشه بیمار است به سر نمانده ز پیری مرا هوای لباس به فرق، موی سفیدم چو شمع دستار است ز گفتگوی لب او مپرس حال مرا که پا پر آبله و راه در نمکزار است دل شکسته ام از جور پاجیان خون شد چو هند، هر نفر هند هم جگرخوار است سلیم از بد و نیک جهان همین دانم که هر چه هست درین کارخانه در کار است سلیم تهرانی