سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۷۰: دلم از آبله ی غم چو کف سوخته است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دلم از آبله ی غم چو کف سوخته است جگر از تشنگی ام چون صدف سوخته است عشق را رغبت آمیزش من نیست عجب میل آتش همه جا بر طرف سوخته است ناوک آه من از شعله بود همچو شهاب پیکر چرخ ازان چون هدف سوخته است آه ازین شعله ی آواز تو مطرب که ازو هر طرف می نگرم چنگ و دف سوخته است دلم از آتش تب آمده در سینه به جوش نیست تبخال لبم را که کف سوخته است اثر ناله سلیم از دل پر داغ بپرس شاهد شعله ی آواز، دف سوخته است سلیم تهرانی