سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۳۶: بی سبب کی دامنم از گریه چون دریا پر است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بی سبب کی دامنم از گریه چون دریا پر است دل مرا چون کاسه ی دریوزه از صد جا پر است در دلم خوناب حسرت هست اگر در دیده نیست گر تهی گردیده از می ساغرم، مینا پر است چون حریفان نیستم گلچین گلزار کسی از گل خود دامنم چون جامه ی دیبا پر است رشک دارد بر بساط مستی ما آسمان شیشه های او سراسر خالی و از ما پر است بخیه نتوان زد، گر از دشمن به من زخمی رسد جای سوزن نیست، از مهرم ز بس اعضا پر است در ره افتادگی کی می روم از جا سلیم ورنه از بانگ درای کاروان صحرا پر است سلیم تهرانی