سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۱۳: ساقی چه دهی پند من این بزم شراب است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ساقی چه دهی پند من این بزم شراب است از گریه مرا منع مکن، عالم آب است از عشق تو آسان نتوان جست، که دارد دستی که گلوگیرتر از پای حساب است از آینه ی ناصیه در حلقه ی مستان معلوم تنک ظرفی ما همچو حباب است آن نامه که ما راز دل خویش نویسیم هر نقطه درو ترجمه ی چارکتاب است بس خام که شد پخته ز آمیزش مستان در انجمن این زمزمه ی مرغ کباب است از بخت زبون ناله ی ما صرفه ندارد خاموش نشستیم که دیوانه به خواب است تا چند شماری ورق و هیچ ندانی زاهد به خدا این چه حساب و چه کتاب است مجنون ترا سلسله از پا ننشاند در راه تو هر حلقه ی زنجیر، رکاب است هر گاه به موری رسم، از بیم مکافات گویی به سر رهگذرم شیر به خواب است هر قاصد و هر نامه بری رفت به مقصد مکتوب سلیم است که در بند جواب است سلیم تهرانی