سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۵: دلم شکفته نگردد ز بس جهان تنگ است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دلم شکفته نگردد ز بس جهان تنگ است چگونه گل نشود غنچه، گلستان تنگ است به کام خود پر و بالی نمی توانم زد چو مرغ بیضه به من زیر آسمان تنگ است به غیر این که دوم در پی هما چه کنم ز تیر او به تنم جای استخوان تنگ است شکوه حسن تو در دل مرا نمی گنجد به ماهتاب تو پیراهن کتان تنگ است جرس ز یوسف ما می کند مگر سخنی؟ که جای شکر مصری به کاروان تنگ است سلیم، وسعت صحن چمن چه سود دهد مرا که همچو دل غنچه آشیان تنگ است سلیم تهرانی