سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۳۰: چه غافلی ست ز دور سپهر، مردم را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چه غافلی ست ز دور سپهر، مردم را در آسیا بنگر خواب ناز گندم را هزار همچو تو رفتند و آسمان برجاست بسا سبو که شکسته ست در قدم خم را سپهر را خطر از رهگذار حادثه نیست زیان نمی رسد از سنگ، کاسه ی سم را به دفع چشم بد هر کسی سپندی هست کسی چه چاره کند چشم زخم انجم را به جلوه گاه تو ای شاخ گل ز شرم چو کبک به خویش دزدد طاووس بوستان دم را کسی که بر حذر است از زبان مار، سلیم به خود دراز ندیده زبان مردم را سلیم تهرانی