جویا تبریزی
مثنوی ها
شمارهٔ ۱: بنام فروزندهٔ ماه و مهر
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بنام فروزندهٔ ماه و مهر فرازندهٔ بارگاه سپهر ازو گشته در کار خود اوستاد اگر آب و آتش اگر خاک و باد به لطفش همه راست چشم امید اگر سرخ و زرد ار سیاه و سفید همه راست بر فیض عامش نظر اگر کوه و دشت است اگر بحر و بر سری نیست خالی ز اسرار او دلی کو که نبود طلبکار او به او ملتجی گر شقی ور سعید نگشته کسی از درش ناامید ز ابر عطایش به بارندگی زمین را رسد مایهٔ زندگی به فرمانش از ماه و مهر برین بود ابلق روز و شب زیر زین مر او راست از مطبخ فضل وجود شرار انجم و دود چرخ کبود فلم را ز انجم که هر سو بریخت ز بس ذکر او تار سبحه گسیخت ازو گشته در عودسوز سپهر فروزان همی اخگر ماه و مهر ز شاخ زبانها تذرو سروش به بال نفس زو پرد تا به گوش ز قهرش بود مهر در تاب و تب ز رنگی به رنگی رود روز و شب فلک با وجود اینهمه سوکتش حبابیست از لجهٔ قدرتش همه را بود چشم یاری ازو همه راست امیدواری ازو ز الطاف بیحد بحال عبید شفاعتگری چون نبی آفرید جویا تبریزی