قدسی مشهدی
غزل ها
شمارهٔ ۲۲۴: ز چشمم بی تو شب چندان سرشک لالهگون افتد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز چشمم بی تو شب چندان سرشک لاله گون افتد که هرجا پا نهد اندیشه، در دریای خون افتد ز بس دل می تپد در سینه شب در کنج تنهایی مبادا دیده، گاه گریه با اشکم برون افتد دل پرویز را در سینه چون سیماب لرزاند صدای تیشه فرهاد چون در بیستون افتد اجل را نیز از جان بردن من ننگ می آید مبادا هیچ کس را این چنین طالع زبون افتد میی نوشیده قدسی دوش از میخانه عشقت که تا صبح قیامت زان قدح، مست جنون افتد قدسی مشهدی