قدسی مشهدی
غزل ها
شمارهٔ ۱۹۸: به بزم دوش حدیث تو در میان افتاد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به بزم دوش حدیث تو در میان افتاد چو شمعم آتش غیرت در استخوان افتاد فغان بی اثر از طاق دل، اسیر ترا چو شاخ بی ثمر از چشم باغبان افتاد فتاد بر سر هم دل چو صید، روز شکار مگر کرشمه چشم تو در زمان افتاد؟ فرشته گر کندت همرهی، هلاک شوم ندید روز خوش آن کس که بدگمان افتاد چو دل گشود لب شکوه، شد زبانم لال به اولیای دلم (کذا) قفل بر زبان افتاد چه بلبلم، که به چشمم نمود بیگانه چو از قفس، گذرم سوی آشیان افتاد کجا ز لذت گرداب غم خبر یابی ترا که زورق ازین ورطه بر کران افتاد برای آنکه شود زود روز وصلم طی ... مهر چو ماه نو از میان افتاد به کار بسته من مصلحت ندارد سود زدم گر آب به دل، آتشم به جان افتاد به رمز شکوه ادا می کنی وز این غافل که تندخوی تو قدسی چه بدگمان افتاد قدسی مشهدی