قدسی مشهدی
غزل ها
شمارهٔ ۱۶۵: مرا عشق تو گاهی پرورد دل، گاه جان سوزد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا عشق تو گاهی پرورد دل، گاه جان سوزد همان آتش که دارد شمع را روشن، همان سوزد ز بس کز دیده اشک گرم ریزم بر سر کویش جبین آفتاب از سجده آن آستان سوزد شکافم سینه را تا بر تو حال دل شود روشن وگرنه چون کنم تقریر حال دل، زبان سوزد چو فانوس آتش از پیراهنم امداد می خواهد دلم از سادگی از دیده مردم نهان سوزد چو محفل روشن است از آتشت، غمگین مشو قدسی چو شمع امشب گرت تا روز، مغز استخوان سوزد قدسی مشهدی