قدسی مشهدی
غزل ها
شمارهٔ ۳۵: خط تو سرمه کشد دیده تمنا را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خط تو سرمه کشد دیده تمنا را لب تو تازه کند روح صد مسیحا را بود به مرهم راحت همیشه طعنه فروش کسی که یافت دلش ذوق داغ سودا را بود بر اهل محبت حرام آسایش تبسمی که کند تازه زخم دلها را عجب نباشد اگر در محبت یوسف دوباره عشق جوانی دهد زلیخا را زهی تصرف خوبان که شیخ صنعان هم کمند گردن جان کرد زلف ترسا را در آتش است ز حسنی دلم که شعله او برآورد ز تماشای طور، موسی را برای آنکه شود وصل یار زود آخر ستاره بدم امروز کرده فردا را ز خون دیده و دل در خیال عارض دوست کنم به لاله و گل فرش، روی صحرا را بیا به دیده ما سیر کن نه در گلشن به برگ گل مکن آزرده آن کف پا را چه شد که دامن قدسی ز خون دیده پرست کسی ز موج نکرده ست منع دریا را قدسی مشهدی