قدسی مشهدی
غزل ها
شمارهٔ ۱۲: ز رشک، باد صبا گرچه سوخت جان مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز رشک، باد صبا گرچه سوخت جان مرا ولی ز برگ گل آراست آشیان مرا مراست جذبه شوقی که هر کجا می رم هما به کوی تو می آرد استخوان مرا خوشم به گریه خونین که فرق نتوان کرد به وقت چیدن گل، از گل آشیان مرا هزار شکر از آن عقده جبین دارم که گاه شکوه گره می زند زبان مرا سری ز قصه عاشق برون نمی آرند کسی چرا کند آغاز داستان مرا چه گریه ها که کند بر بضاعت کم خویش چو ابر یاد کند چشم خون فشان مرا خوشم که تا ز سر کوی عافیت رفتم کسی ندیده چو قدسی دگر نشان مرا قدسی مشهدی