فیض کاشانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۲۷: مهدى هادى چو بنشیند به جاى خویشتن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مهدی هادی چو بنشیند به جای خویشتن زنده گرداند جهان را همچو جان کاید به تن خوش به جای خویشتن باشد نشست خسروی تا نشیند هر کسی دیگر به جای خویشتن شیعه‏ی او را بشارت ده به حسن خاتمت کاسم اعظم کرد ازو کوتاه دست اهرمن شوکت مهدیّ اهل البیت و عالم گیریش شد در افواه خلایق داستان انجمن شد در افواه خلایق داستان انجمن هر نفس با بوی رحمن می‏وزد باد یمن گوشه‏گیران انتظار جلوه‏ات دارند هان خویش را کن آشکار و برقع از رخ برفکن جویبار ملک را آب روان شمشیر تست نونهال عدل بنشان بیخ بدخواهان بکن ***** حافظ این ابیات گفت و فیض در تضمین آن مشورت با عقل کرد، المستشار مؤتمن‏ فیض کاشانی