فیض کاشانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۲۴: اماما پاى نه تا آنکه در پایت سراندازیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اماما پای نه تا آنکه در پایت سراندازیم نثار خاک راهت را دل و جان و زر اندازیم جهان تیره پر ظلم را از هم بیفشانیم فلک را سقف بشکافیم و طرح دیگر اندازیم یکی از عقل می‏لافد یکی طامات می‏بافد بیا کین داوری‏ها را به پیش داور اندازیم اگر دشمن بر آن باشد که خون دوستان ریزد به سیف اللّه دست آریم و بنیادش براندازیم خوش آن روزی که بینیمت نشسته جای پیغمبر به دور مجلست گردیم و از دشمن سراندازیم صبا خاک وجود ما بدان عالی جناب انداز بود کان شاه خوبان را نظر بر منظر اندازیم ***** به خاک درگهش روی نیاز آریم همچون فیض از آنجا خویش را شاید به حوض کوثر اندازیم فیض کاشانی