فیض کاشانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۲۱: مولاى من بیا که هواخواه خدمتم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مولای من بیا که هواخواه خدمتم مشتاق بندگی و دعاگوی دولتم‏ زانجا که فیض عام سعادت فروغ تست بیرون شدن نمای ز ظُلمات حیرتم هرچند غرق بحر گناهم ز صد جهت گر تو شفاعتم بکنی ز اهل رحمتم عرفان خاندان نه به کسب است و اختیار این موهبت رسید ز میراث فطرتم من کز وطن سفر نگزیدم به عمر خویش در شوق دیدن تو هواخواه غربتم دریا و کوه در ره و من خسته ضعیف ای حضرت امام مدد ده به همتم دورم به صورت از در دولتسرای تو لیکن به جان و دل ز مقیمان حضرتم ***** فیضا تو را هوای نثار دلست و جان در این خیالم ار بدهد عمر مهلتم‏ فیض کاشانی