فیض کاشانی
غزل ها
شمارهٔ ۱: الا یا ایها المَهدى مدامَ الوَصل ناوِلها
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
الا یا ایها المَهدی مدامَ الوَصل ناوِلها که در دوران هجرانت بسی افتاد مشکلها صبا از نکهت کویت نسیمی سوی ما آورد ز سوز شعله شوقت چه تاب افتاد در دلها چو نور مهر تو تابید بر دل‏های مشتاقان ز خود آهنگ حق کردند و بربستند محملها دل بی‏بهره از مهرت حقیقت را کجا یابد حق از آئینه رویت تجلی کرد بر دلها به حق سجاده تزیین کن مهل محراب و منبر را که دیوان فلک صورت از آن سازند محفلها شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هائل ز غرقاب فراق خود رهی بنما به ساحلها اگر دانستمی کویت به سر می‏آمدم سویت خوشا گر بودمی آگه ز راه و رسم منزلها ***** چو بینی حجت حق را به پایش جان‏فشان ای فیض «مَتی ما تَلقِ مَن تَهوی، دَعِ الدُّنیا وَ أهمِلها» فیض کاشانی