فیض کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۶۱۹: بدوست حال دل سوگوار را چه نویسم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بدوست حال دل سوگوار را چه نویسم بیار غار خود احوال غار را چه نویسم بروز عید خود آن مایهٔ سرور و سعادت حکایت غم شبهای تار را چه نویسم غم فراق عزیزان فزون ز حد شمار است چگونه عرض کنم بیشمار را چه نویسم ز دست رفت مرا کار و بار تا تو برفتی بجان کار غم کار و بار را چه نویسم کنار کردی و شد بی کرانه درد و غم من حدیث درد و غم بیکنار را چه نویسم قرار دل چو توئی بی تو دل قرار ندارد سوی قرار ز غم بیقرار را چه نویسم بمن ز سوی تو هرگز پیام و نامه نیامد حدیث یک غم بیش از هزار را چه نویسم غبار غم بسر هم نشست در دل تنگم چو گویم از دل تنگ و غبار را چه نویسم چها که بر سرم آورد روزگار جدائی شکایت ستم روزگار را چه نویسم حکایت غم هجران شنید هر که دلش سوخت بدوستان سخن شعله بار را چه نویسم بروزگار من آنها که از فراق تو آمد ز صد هزار هزاران هزار را چه نویسم خموش فیض که بر یار حال پنهان نیست بیار قصه هجران یار را چه نویسم فیض کاشانی