فیض کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۲۲۲: ز خویش دست نداریم هرچه بادا باد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز خویش دست نداریم هرچه بادا باد سری ز پوست بر آریم هرچه بادا باد اگر چه تخم محبت بلا ببار آرد ببوم سینه بکاریم هرچه بادا باد گذر کنیم ز جان و جهان بدوست رسیم ز پوست مغز بر آریم هرچه بادا باد رهی که دیده وران پر خطر نشان دادند بدیده ما بسپاریم هرچه بادا باد اگر چه گریهٔ ما را نمیخرند بهیچ ز دیده اشک بباریم هرچه بادا باد اگر چه قابل عزت نه ایم از ره عجز بر آستانش بزاریم هرچه بادا باد بقصد دشمن پنهان خویشتن دستی ز آستین بدر آریم هرچه بادا باد کنیم محو ز خود نقش خود نگار نگار بلوح سینه نگاریم هرچه بادا باد چو فیض بر سر خاک اوفتیم پیش از مرگ عزای خویش بداریم هرچه بادا باد فیض کاشانی