واعظ قزوینی
غزل ها
شمارهٔ ۲۷۵: مرد از راه شکست خود بعزت میرسد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرد از راه شکست خود بعزت میرسد سنگ تا مینا نگردد، کی به قیمت میرسد روزن فانوس را ماند حسود تنگ چشم هر که را سوزد چراغ، او را کدورت میرسد بر سر درویشی خود لرزدم دل همچو بید از عزیزان هرکه را بینم بدولت میرسد میبرد هر کس به قدر همت از وی بهره یی آگهان را از جهان سفله عبرت میرسد ای گل عشرت که گستردی بساط خرمی اینک اینک صرصر آه ندامت میرسد گفت و گوی قسمت از ما بندگان بی نسبت است از جهان واعظ به درویشان فراغت میرسد واعظ قزوینی