واعظ قزوینی
غزل ها
شمارهٔ ۲۷۴: دلخوردنی ز مال، به اهل غنا رسد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دلخوردنی ز مال، به اهل غنا رسد کاهیدنی ز دانه، به سنگ آسیا رسد آگه نبیند اهل تنعم ز مغز کار کی استخوان و گر نه بمسکین هما رسد؟ گر نعمت جهان، همه قسمت شود بخلق آسودگی بمردم بیدست و پا رسد دولت بزیر تیغ سمورم نشانده است شاید که راحتی ز نی بوریا رسد درپا نه ناتوانیم از ضعف پیری است پا سست کرده تن، که اجل از قفا رسد صندل ز اغنیا، سر بی درد سر ز ما دنیا به شاه و راحت دنیا به ما رسد دولت ز اهل دولت و غیرت ز اهل دل بازی بکودکان و تماشا به ما رسد بستند بار خود همه زین کهنه آسیا واعظ ستاده ایم، که نوبت به ما رسد واعظ قزوینی