واعظ قزوینی
غزل ها
شمارهٔ ۲۶۴: بی نیازی ساقی از مینا برون میآورد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بی نیازی ساقی از مینا برون میآورد کو سخن زآن لعل شکرخا برون میآورد فجر پیچد بسکه برخود از طلوع صبح ها رشته پنداری مگر از پا برون میآورد نیست راه عشق او را منزلی غیر از جنون کوچه زلفش سر از صحرا برون میآورد پاک شو تا محرم خوبان شوی، بنگر که آب چون سر از پیراهن گلها برون میآورد میکند چون صبح خود را روشناس عالمی هرکه سر از عالم سودا برون میآورد چون حباب از سرکشی بادی که داری در دماغ صرصر مرگ از سرت فردا برون میآورد عارفان، بی پرده کی گویند راز دل بهم؟ با صدف گوهر سر از دریا برون میآورد سیر گلزار جهان واعظ بچشم اعتبار اهل دل را از غم دنیا برون میآورد واعظ قزوینی