سعدی شیرازی
غزل های سعدی
غزل ۴۶۴: دست با سرو روان چون نرسد در گردن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دست با سرو روان چون نرسد در گردن چاره ای نیست به جز دیدن و حسرت خوردن آدمی را که طلب هست و توانایی نیست صبر اگر هست و گر نیست بباید کردن بند بر پای توقف چه کند گر نکند شرط عشق است بلا دیدن و پای افشردن روی در خاک در دوست بباید مالید چون میسر نشود روی به روی آوردن نیم جانی چه بود تا ندهد دوست به دوست که به صد جان دل جانان نتوان آزردن سهل باشد سخن سخت که خوبان گویند جور شیرین دهنان تلخ نباشد بردن هیچ شک می نکنم کآهوی مشکین تتار شرم دارد ز تو مشکین خط آهو گردن روزی اندر سر کار تو کنم جان عزیز پیش بالای تو باری چو بباید مردن سعدیا دیده نگه داشتن از صورت خوب نه چنان است که دل دادن و جان پروردن سعدی شیرازی