نظیری نیشابوری
غزل ها
شمارهٔ ۳۵۴: افسر به قبادی ده و خاتم به جمی بخش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
افسر به قبادی ده و خاتم به جمی بخش از دام به ما پیچی و از زلف خمی بخش زین کعبه نشینان گره دل نگشاید توفیق نگاهی ز غزال حرمی بخش عفو تو پسندیده ام و کیش برهمن یا حورلقایی برسان یا صنمی بخش تا سجده کنم نقش پی راست روان را زین قوم سراغم به نشان قدمی بخش ما سوختگان را به جگر آب نباشد کافی به سرشکی ده و بحری به نمی بخش آن شیشه که بر طاق بلندست فرود آر زان باده که دستی نرسیدست دمی بخش بر خوان تو امساک نباشد جگری ده مرسوم تو نقصان نپذیرد کرمی بخش غم های تو آسوده کند عالم و گوید گر غم به کسی می دهی این گونه غمی بخش گر دیده ام از فکر تو محجوب نظرها با عشق که گفتست کز آتش ارمی بخش تنهایی و خلوت طلبد عشق «نظیری » این خیل و خدم را به امیر حشمی بخش نظیری نیشابوری