نظیری نیشابوری
غزل ها
شمارهٔ ۳۵۳: افغان که بعد صد طلب و جستجوی خویش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
افغان که بعد صد طلب و جستجوی خویش پر خون برم ز چشمه حیوان سبوی خویش آزرده تر ز آبله خار دیده ام خونابه ریزم از بن هر تار موی خویش از بس که گشته پر ز غم و غصه هر رگم چون خوشه کرده دانه گره در گلوی خویش آبم نماند در جگر از بس گریستم دیگر به کار گریه کنم آب روی خویش می سوخت کلک و دفتر اگر داشتی دلم از گفتگوی دوست سر گفتگوی خویش دست طمع چو پیش کسان کرده ای دراز پل بسته ای که بگذری از آبروی خویش در حیرت جمال تو گم بودم ای دریغ فرصت نشد که از تو کنم جستجوی خویش عشق است و صد امید «نظیری » گناه نیست با او بگوی یک سخن از آرزوی خویش نظیری نیشابوری