نظیری نیشابوری
غزل ها
شمارهٔ ۳۲۰: با حکمت ایستاده ام اینم پناه بس
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
با حکمت ایستاده ام اینم پناه بس با عفوت این گنه که ندارم گناه بس حسنت که خط نوشت به خونم درنگ چیست یک مؤمن و دو کافر هندو گواه بس هرچند از دلم غم دیرینه پرسش است مکتوب تو فراق تو را عذرخواه بس تعویذ چشم زخم وصال تو هجر تست نقصان ماه حرز تمامی ماه بس گو کوکب براق سواران در ابر باش در تیره شب دلیل رهم برق آه بس بادم که نور دیده یعقوب می برم از مصر بوی پیرهنم زاد راه بس صد خاندان ز آه ضعیفی تبه شود روز سپید را دم شاه سیاه بس دیوانگان ز ماه نو آشفته می شوند شور مراست جلوه پر کلاه بس حیف آیدم که آن خم ابرو ترش شود بهر نظارگی تو ضبط نگاه بس امید هست سود و زیان سربسر شود سرمایه ام خجالت تقصرگاه بس آوردن شفیع «نظیری » خیانتست امید بنده بر کرم پادشاه بس نظیری نیشابوری