نظیری نیشابوری
غزل ها
شمارهٔ ۳۰۰: فتاده ام به میان غم از کران برخیز
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
فتاده ام به میان غم از کران برخیز به تیر غمزه ابروی چون کمان برخیز زمام خاطر من بسته تصرف تست اگر قبول نداری به امتحان برخیز ترانه ای نسرودیم بلبلانه که زاغ صفیر زد که چمن گشت از خزان برخیز پیاله می دهدم دور عمر و می گوید که پیش از آن که نگردیده یی گران برخیز بسیم ما و تو، گو نوبهار عالم را گل از چمن برو و مرغ از آشیان برخیز تو آفریده ز روحی ز جنس خاک نیی به صدر جای تو شاید از آستان برخیز شکار سخت بیفتاد از زمین برگیر خدنگ راست برون رفت از کمان برخیز ز معنی سخنی صد خطا برانگیزی نیم حریف تو برخیز و بدگمان برخیز شب دراز «نظیری » به یاد وی بگذشت درو ز رفته بیابی مگر نشان برخیز نظیری نیشابوری