نظیری نیشابوری
غزل ها
شمارهٔ ۲۲۷: منم مرغ اسیری مضطرب از بیم جان خود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
منم مرغ اسیری مضطرب از بیم جان خود نه ذوق دانه دارم نی امید آشیان خود دل از امید وصل و بیم هجران کرده ام فارغ نشسته گوشه یی وارسته از سود و زیان خود ز قوت خویش یابم طعم زهر و شکرها گویم کزین نعمت تنم پرورده مغز استخوان خود به باغ روزگار آن خودستا مرغ کهن سالم که خود می سنجم و خود می سرایم داستان خود به نزد محرم و بیگانه عیب خویش می گویم به دشمن می دهم از سادگی تیر و کمان خود درصد شکوه بر لب می گشاید یاد نومیدی کسی تا کی زند قفل خموشی بر دهان خود «نظیری » صبر کن کاین بند از دل بگسلد روزی هنوز امیدوارم می کنم ضبط زبان خود نظیری نیشابوری