نظیری نیشابوری
غزل ها
شمارهٔ ۱۴۷: مانده ام با دلی از هجر عزیزان مجروح
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مانده ام با دلی از هجر عزیزان مجروح دیده ام غرقه طوفان چو جگرگوشه نوح در ره دوست هلاک زن و فرزند به جاست بر در وصل وداع کس و پیوند فتوح صد بهانه که یکی برنزند بر تقصیر صد کنایت که یکی را نبود رنگ وضوح گاهم از باد هوا سنگ ببارد ظاهر گاهم از کلک قضا جرم بزاید مشروح بر دل و سینه من داغ جفا گردد مهر در رگ و ریشه من قوت بلا گردد روح نه بخود حامل پیمان محبت گشتم عشوه یی دیدم و خوش بود سر از جام صبوح صالح و طالح اگر جمله چو من واجویند توبه، در توبه ز زشتی بگریزد چو نصوح سوی رحمان علی العرش توجه کردم بانگ زد عرش که پاکی ز مکان یا سبوح در صحبت همه بر روی «نظیری » بستند به خود ای فاتح ابواب دری کن مفتوح نظیری نیشابوری