نظیری نیشابوری
غزل ها
شمارهٔ ۱۳۲: شب از فسانه ام ز جنون خانه پر شدست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شب از فسانه ام ز جنون خانه پر شدست وز گریه ام دیار ز ویرانه پر شدست زان طره کی شکایت آشفتگی رسد ما را که زلف او چو کف شانه پر شدست ترسم به لاله و سمن او زیان رسد طرف چمن ز سبزه بیگانه پر شدست افکنده پرده از رخ ساقی نسیم صبح دیر و حرم ز نعره مستانه پر شدست بازم به کعبه کیست نه شمع و نه آفتاب بام و درم ز ذره و پروانه پر شدست هرگز عطای ساقی ما را کرانه نیست از تنگ ظرفی است که پیمانه پر شدست تنگ است جای بر نفس امشب به خلوتم یک آشنا نیامده و خانه پر شدست آن شاخ گل به چون تو «نظیری » نمی رسد دارالشفای شهر ز دیوانه پر شدست نظیری نیشابوری