نظیری نیشابوری
غزل ها
شمارهٔ ۷۹: این نخل که از چشمه جان رسته که کشتست؟
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
این نخل که از چشمه جان رسته که کشتست؟ وین خط که دهد یاد ز معجز که نوشتست؟ ما فتنه ز مشاطه حسنیم نه از عشق زنار مغان رشته خط و زلف که رشتست؟ جز از اثر دهشت ما وحشت ما نیست با پرده بگو پرده ز رخسار که هشتست زین لخت دل و پاره جان چاشنیی گیر بر گریه تلخ و نمک خنده برشتست ذوق غمم از طینت خاکی نرود هیچ هرچند به شادی گل آدم نسرشتست گو روی تو نظاره کن و خوی تو بنگر گوید کس اگر آدمیی را که فرشتست سرتاسر صحرای رخت لاله و نسرین صد رنگ دگر گل، که ندانند که کشتست؟ گل جامه ز بر، بس سبک از نازکی انداخت عریانی گلزار ز کوتاهی رشتست در حیرتم از ترک و فنای تو «نظیری » کس غیر اجل فرش امل درننوشتست نظیری نیشابوری