نظیری نیشابوری
غزل ها
شمارهٔ ۱۳: به زیر هر بن مو چشم روشنی ست مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به زیر هر بن مو چشم روشنی ست مرا بروشنایی هر ذره روزنی ست مرا شهود بت، ز پراکندگیم باز آورد دلیل راه حقیقت برهمنی ست مرا چو سایه از همه سو در کمین خورشیدم به هر کجا بن خاری ست مسکنی ست مرا به هر سراچه و بستان فرو نمی آیم برون ز عالم خاکی نشیمنی ست مرا به دوستی که ز بس محو لذت عشقم به کاینات ندانم که دشمنی ست مرا هزار ناله ز نهر و ز رود می شنوم ز سیل گریه چو کهسار دامنی ست مرا ز خوشه های سرشکم لبالب آغوش است ز حاصلی که تو را نیست خرمنی ست مرا اگر به معرکه در خون فتاده ام چه عجب همیشه رزم به چون خود تهمتنی ست مرا دریغ رخش فروماند و روز بی گه شد درین سفر که به هر گام رهزنی ست مرا کدام می که پس از مستیم خمار نداد؟ چو شیشه در ته هر خنده شیونی ست مرا بیا ز محنت جان کندنم خلاصی ده که دم زدن ز فراق تو مردنی ست مرا گداخت جسم «نظیری » ز دقت نظرم که دیده تنگ تر از چشم سوزنی ست مرا نظیری نیشابوری