نظیری نیشابوری
غزل ها
شمارهٔ ۱۱: شرم می آید ز قاصد طفل محبوب مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شرم می آید ز قاصد طفل محبوب مرا بر سر راهش بیندازید مکتوب مرا دست پرورد توام ای عشق، پاس من بدار هرکه بیند از تو می داند بد و خوب و مرا فرصتت بادا که می باید ستمکاری چنین این قرار و طاقت و این صبر ایوب مرا نازپرورد وصالم گوش بر حرفم مکن آرزو بسیار باشد طبع محبوب مرا بی سوالی خون خود در حشر می بخشم به او زان که دانم از طلب عارست مطلوب مرا شوخ طبعی، ز اختلاط غیرمنعت چون کنم بیش ازین نتوان شنیدن حرف دلکوب مرا امشب از یوسف رخی چشم «نظیری » روشن است باز نوری هست در کاشانه یعقوب مرا نظیری نیشابوری