فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۵۱۷: این منم هر شام چون پروانه جایی سوخته
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
این منم هر شام چون پروانه جایی سوخته کرده ترک جان شیرین در هوایی سوخته راستی پروانه داند چاشنی داغ عشق کو در این آتش چو من بیدست و پایی سوخته هر صباحم تازه داغی بر دل از عشق گلیست همچو آن دیوانه کش هر روز جایی سوخته دوست می دارد دل من داغ های خویش را زانکه هر یک از برای دلربایی سوخته دل که برگشت از من و بالاله رویان خو گرفت بینمش یکروز از داغ جدایی سوخته کیست با داغ تمنایت فغانی در جهان درد پروردی اسیری بینوایی سوخته فغانی شیرازی