فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۵۰۳: نخل قدت که از چمن جان برآمده
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نخل قدت که از چمن جان برآمده شاخ گلی بصورت انسان برآمده از پای تا به سر همه جانست آن نهال گویا ز آب چشمه ی حیوان برآمده اکنون تویی جمیل جهان گرچه پیش ازین آوازه ی جمال ز کنعان برآمده در هر زمین که جلوه کنان رفته یی بناز آه از نهاد کبک خرامان برآمده دزدیده چون بشمع رخت کرده ام نظر از دل هزار شعله ی پنهان برآمده مست از می شبانه مه من ز خواب ناز با آفتاب دست و گریبان برآمده خون خورده ام که گشته میسر وصال دوست بی درد را خیال که آسان برآمده در هر چمن که خوانده فغانی سرود عشق افغان ز بلبلان خوش الحان برآمده فغانی شیرازی