فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۴۷۷: نخل تو سرکش و دل خود کام من همان
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نخل تو سرکش و دل خود کام من همان ناز تو همچنان طمع خام من همان در جنت وصال مرا روز و شب یکیست در روزگار هجر سیه شام من همان هر قطره چشمه یی شد و هر چشمه آب خضر از باده ی مراد تهی جام من همان همسایه را ز پهلوی من خانه شد خراب فریاد جغد بر طرف بام من همان گردم بگرد دوست چو پروانه گرد شمع واصل شوم مگر بود آرام من همان من خود ز انفعال شدم بر زمین فرو خندان لبش بطعنه و دشنام من همان مردم ز صید خود همه در سایه ی همای خالی بشاهراه پری دام من همان هر خوبرو چو شیر و شکر با حریف خویش بد مستی حریف می آشام من همان آزاد شد فغانی بیدل ز انفعال بر هر زبان رود ز بدی نام من همان فغانی شیرازی