فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۴۷۵: گردم بهوا رفت چه گلگون فرسست این
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گردم بهوا رفت چه گلگون فرسست این خون می کند و می رود آیا چه کسست این بر دیده ی ما منتظران رخش مکن گرم آهسته رو ای ترک نه رود ارسست این هر صبح فروزان تری از آه اسیران برخور که هنوز از دل ما یکنفسست این نالان دل من نغمه ی داود نداند آزاد کنیدش که نه مرغ قفسست این بر جام مراد دگران چشم چه داری همت طلب ایدل همه را دسترسست این هر مرغ درین باغ گلی دید و بهاری ماییم و خزان کز دگران باز پسست این در خرمن خود بهر گلی بر زدی آتش می سوز چه تدبیر فغانی هوسست این فغانی شیرازی